-Neden yazıyorsun?

-Kimsenin yazamadıklarını yazdığım için!

-Ulusal medyaya düşecek haberler yaptın, yazılar yazdın, gerçekten medya için her şey para mı?

-Bizim için her şey para değil, bu sorunun cevabı belli. Bizim yazdıklarımızı, yine bizden beslenerek haber yapan ulusal gazeteler, ulusal televizyonlar oldu. Tam içimiz serinlemeye yüz tuttuğunda, tam sayfa reklamlar alındı, bazıları reklamla bile uğraşmadı, bir sabah kahvaltısı ziyaretinde sadece karınlarını değil, ceplerini de doldurarak kalktılar sofradan!

-Siyasiler neden üzerine gitmiyor?

-Siyasiler de cezalandırma yerine esir alıyor, kendilerine hizmet eden kuruluşlara yüklü miktarda bağışlar yapılması karşılığında dokunulmuyor, her an dokunabileceklerini hissettirerek akar sağlanıyor.

-Sivil toplum örgütleri?

-Sivil toplum örgütlerinin para kaynağı olanlar büyük örgütler, onlar siyasi yapılara bağlı çalışıyor, siyasilerin rahatsızlık duyacağı meselelerin üzerine gitme endişesi taşınmıyor.

-Ya diğerleri?

-Onların dini ya da farklı referansları var, onlara da sosyal yardım adı altında para verdiğinde hepsi susuyor, hatta hırsızı aziz ilan ediyor.

-Menfaati olmayan hiç mi insan yok?

-Onlar da uğraşmak istemiyor, bir de laf söyleyenin kamuoyu karşılığı olması gerekiyor, kamuoyu karşılığı olan insanların da ya geçmişte bir hukukları olmuş ya da camia zarar görür acizliğine sığınan bir korkaklık yaşanıyor.

-Kendini yalnız hissettiğin oluyor mu?

-Kendini yalnız hisseden insan bu kadar insanla uğraşamaz, elbette ki birlikte bir şeyler yapamıyoruz ama yaptığımız, söylediğimiz, yazdığımız şeylerin insanlar arasında birbirlerine taşınması, hedef kitleye ulaşması ve ilgilisine ulaştırılması bir başına benim yapabileceğim bir şey değil. Yanımda görünmeyenler aynı şekilde görünmez bir şekilde meseleyi duyması gerekenlere kadar taşıyor. Bir de işin yargı boyutu var, en çok da onu önemsiyorum, muhataplarımız bize ceza aldırmak için uğraşıyor, belki benim bile unutacağım, arşivimde tutamayacağım yolsuzluklar, zimmete geçirmeler devletin arşivinde koruma altına alınıyor, bugün bazı davalardan biz ceza alıyoruz doğrudur, yarın onların hepsi kaynak olarak hesaplaşması olan insanlar ve umut ettiğim namuslu yöneticiler geldiğinde kullanılacak. Ben işin sorumluluk tarafındayım, neticeyi Allah mutlaka bir başkasına aldırır.

-İyi niyetini hep koruyacak mısın?

-Bizler hesap gününe inanan insanlarız. Yılgınlık duyacağım bir işe girişmiyorum. İnsan hakları ve kul hakkı mücadelesinin siyasi partiler gibi, tasavvufi hareketler gibi, cemaatler gibi, gruplar gibi ya da kültür gibi bir geleneği olmaz, insan sorumluluğu olur.