Mustafa Kemal’i çocukluğum da dahil hiç sevmedim.

O’na karşı içimde hep beni uzak tutan bir şey vardı.

Hayır, Mustafa Kemal’e karşı beni dolduran bir babanın oğlu da değildim.

Babam Demokrat Parti’liydi, namazlarını camide kılardı, sabah namazına çıkmadan birkaç sayfa Kur’an okur, camiye öyle giderdi, ama tarikatçıları sevmezdi, Erbakan’a karşı bir yakınlık duymazdı.

İnönü öldüğünde mutlu olduğunu hatırlıyorum ama Mustafa Kemal’e karşı hiçbir olumsuz lafını duymadım.

Mübalağa etmiyorum, Mustafa Kemal’e karşı yüklenen olağanüstülük daha çocuk yaşta beni rahatsız etmişti.

İslamcı olduğum zaman da Hz. Muhammed’in (s.a.v.) olağanüstü hallerinden daha çok insanî yönünü dikkate aldım.

Mucizelere, kerametlere elbette ki inanç taşıyorum, beni Peygamberlerin hayatında verdikleri adalet, eşitlik, emek ve imtiyazları ayaklar altına alan mücadeleleri daha çok etkiliyor ve imanımı artıyor.

Mustafa Kemal’in İslam karşıtı olduğunu biliyorum, dahası ilk Anayasa’da “Devletin dini din-i İslamdır” maddesini kabul eden, sonra da gücü ele geçirdiğinde İslam’ın bütün hükümlerini kaldıran bir insan olduğunu da biliyorum.

Mustafa Kemal devrimci değil ihtilalcidir, darbecidir, Türk Milleti’ne oylama hakkı sunmadan askeri güçle kendi istek ve yaşam şeklini dayatmıştır.

Evet, padişahlığı el birliğiyle kaldırmış, sonra ölünceye kadar kendisi padişah gibi yaşamıştır.

Vahye inancı yoktur, Hz. Muhammed’in bir peygamber olduğuna da inanmaz.

Ama iktidarı ele geçirene kadar dilinden Allah da düşmez, Peygamber de!

Türkiye’de Kemalizm bir din olarak yaşanmaktadır.

Kemalizm yeni bir ideoloji de değildir, yani Mustafa Kemal’in kendi kurduğu bir ideoloji ya da düşünce üretimi değildir.

Kemalizm Batı’nın Türkiye’ye uygun gördüğü bir ideolojidir.

Mustafa Kemal yeni bir devlet de kurmamıştır.

Varolan devletin rejimini değiştirmiştir.

Anadolu’ya gönderen de padişahın kendisidir.

Değilse Anadolu geçmişi olmayan bir insan Anadolu’ya gelse ne yapabilir, elinde yetkilendirme belgesi olmasa kim O’na itaat eder?

Mustafa Kemal Cumhuriyet’in kurucularından sadece biridir, meşrutiyet zaten Cumhuriyete giden bir yolculuğun başlangıcıdır.

Osmanlı’da bile İttihat ve Terakkiciler mebus olmuştur, yönetimde irade göstermiştir ama Mustafa Kemal’in birlikte kurduğu meclisin ikincisinde artık bir tek muhalif bırakılmamıştır, ta ki ölene kadar, ta ki 1950’ye kadar.

Cumhuriyet demokrasiden uzak bir padişahlık cumhuriyeti olarak devam etmiştir!

Türkiye’de her şey tartışılabilir ama her şey; bir Kemalizm kaynaklar elimizin altında da olsa tartışılamamıştır.

Dini, dili, devletimizin kurucu geçmişini bir kenarda tutalım, -benim için en önemli ilkeler de olsa- dursun bir kenarda...Batı devletleri ülkemizi işgal etmiştir, bölmüştür, parçalamıştır ve düşmanlarımıza hayranlık duyan bir ideoloji doğmuştur, bu ideoloji Kemalizmdir!