Peygamberler nübüvvet göreviyle şereflendiklerinde o toplumun yöneticileri, ileri gelenleri, kanat önderleri, tacirleri, soyluları, yasa koyucuları Allah’a inanmaktan değil düzenlerinin bozulacağından korkmuştur.

Nemrutların, Firavunların, Ebu Cehillerin Peygamberleri öldürme girişimlerinin nedeni imtiyazlarının ellerinden alınacağını bilmeleridir.

Günümüz Müslümanı için imtiyaz sahiplerinin söyleyecekleri sözler neler olmalıdır?

Ben bu Müslümanı öldürmezsem o benim yolsuzlukla elde ettiğim geliri öldürecek.

Ben bu Müslümanı öldürmezsem o benim insanların bana emanet ettiklerini zimmetime geçirme girişimlerimi öldürecek.

Ben bu Müslümanı öldürmezsem o benim sigortasız işçi çalıştırma, düşük fiyata emeğinin karşılığını ödeme geleneğimi öldürecek.

Ben bu Müslümanı öldürmezsem benim yasalar karşısında üstün olma hakkımı öldürecek.

Ben bu Müslümanı öldürmezsem Allah’ı, Peygamberi, Kuran’ı anlatarak kendime köle yaptığım insanları özgürleştirerek, benim saltanat kurma çabamı öldürecek.

Ben bu Müslümanı öldürmezsem toplumun saygı duyduğu ulu kişiliğimi “İnsanlar tarağın dişlileri gibi eşittir” diye diye öldürecek.

Ben bu Müslümanı öldüremezsem kazancımı istediğim gibi kullanma hakkımı zekatla, fitreyle, vergiyle elimden alarak öldürecek.

Ben bu Müslümanı öldürmezsem kendi yakınlarımı, eşimi dostumu, aynı dünya görüşünü paylaştığım, aynı tiyniyeti taşıdığım insanları devlet kurumlarına yerleştirme imtiyazımı liyakatla öldürecek.

Ben bu Müslümanı öldürmezsem aldığım rüşveti öldürecek.

Ben bu Müslümanı öldürmezsem kazandırdığım bütün ayrımcılıkları öldürecek.

Ben bu Müslümanı öldürmezsem imar yolsuzluklarımı öldürecek.

Ben bu Müslümanı öldürmezsem şartnamesine varana kadar hazırlattığım, devletten aldığım ihale fesatçılığımı öldürecek.

Ben bu Müslümanı öldürmezsem örtülü ödeneklerimi öldürecek.

Ben bu Müslümanı öldürmezsem adalet, hukuk, yargı, bütün insanlar gibi bana da eşit işleyecek.

Daha da çoğaltabiliriz.

Günümüz Müslümanlarından kimsenin böyle bir korkusu var mı?

Bütün bu saydıklarımızı günümüz Müslümanları yapacak duruma gelmiştir.

Bir televizyon kuruluşunun bahçesinde banka oturmuş sigara içiyordum, televizyon çalışanlarından bir bayan arkadaş karşıma dikildi, yüzüme baktı, “Ben korkmuyorum, sizinkiler şeriatı getiremez, şeriat gelse önce onların elini keser, önce onları recmeder, önce onları hapse atar” dedi.

Kendi inanç özgürlüğünü isteyen insanlardan başka türlüsü de beklenemezdi.

Türkiye Müslümanlarının adalet mücadelesi olmamıştır, bütün dinler adalet için vardır!